ПЕТЕЛЪТ, ПАТЕНЦЕТО И ПЧЕЛАТА
Автор: Илиян Стефанов - VІ "б" клас
Имало едно много страхливо патенце. Веднъж , докато си играело край едно блато, то видяло един петел, който го гледал много ядосан. Патенцето се изплашило и паднало в блатото. То било малко и още не можело да плува. Не можело да се задържи на повърхността и започнало да се дави. Една пчела видяла всичко. Тя много искала да му помогне. Погледнала към петела и извикала:
- Трябва да помогнем на патенцето, защото ще се удави!
Петелът гледал много ядосан и казал:
- Неееееееееееееееееееееееее!
Той бил намръщен, много див и палав като всички петли. Непрекъснато правел бели на стопаните си. Живеел с тях в една малка къщурка на село.Той скачал върху кокошките, котките и кучетата. Стопанинът му много се ядосвал и все го гонел с тояга. Петльо се ядосал, избягал от дома си и тръгнал, където му видят очите. Загубил доверие и към хората, и към животните. Оттам на сетне бил много ядосан и намръщен.
Пчелата разбрала, че не може да разчита не петела и си помислила, че трябва да помогне сама на патенцето. Намерила по-дълъг бръшлян и го хвърлила към патенцето, за да го хване. Тя викнала:
- Патенце, хвани бръшляна, за да те измъкна оттам.
Петелът ги гледал ядосан, наблюдавал как се мъчи пчелата, но не им помагал. Пчелата много се затруднила. Тя не можела да издърпа бедното патенце, защото нямала толкова сили, а то потъвало все по-дълбоко и по-дълбоко. Пчелата дълго се молила на петела. Накрая му викнала,че по-голям страхливец от него не била виждала. Петелът се засегнал. Той бил много горд. За да покаже,че не е такъв, решил все пак да помогне. Започнали двамата с пчелата да дърпат бръшляна, но той се скъсал. Патенцето все по- трудно се задържало над водата. Пчелата видяла едно по-голямо клонче от дървото и казала на петела:
- Петльо, ела бързо да хванем клончето и да го хвърлим към блатото!
Заедно взели клончето и го подали към патенцето. То се хванало здраво, а те задърпали с всички сили. Накрая го измъкнали от блатото. Те разбрали, че заедно могат да победят всяка трудност и от този ден нататък станали нерезделни приятели.
Автор: Илиян Стефанов - VІ "б" клас
Имало едно много страхливо патенце. Веднъж , докато си играело край едно блато, то видяло един петел, който го гледал много ядосан. Патенцето се изплашило и паднало в блатото. То било малко и още не можело да плува. Не можело да се задържи на повърхността и започнало да се дави. Една пчела видяла всичко. Тя много искала да му помогне. Погледнала към петела и извикала:
- Трябва да помогнем на патенцето, защото ще се удави!
Петелът гледал много ядосан и казал:
- Неееееееееееееееееееееееее!
Той бил намръщен, много див и палав като всички петли. Непрекъснато правел бели на стопаните си. Живеел с тях в една малка къщурка на село.Той скачал върху кокошките, котките и кучетата. Стопанинът му много се ядосвал и все го гонел с тояга. Петльо се ядосал, избягал от дома си и тръгнал, където му видят очите. Загубил доверие и към хората, и към животните. Оттам на сетне бил много ядосан и намръщен.
Пчелата разбрала, че не може да разчита не петела и си помислила, че трябва да помогне сама на патенцето. Намерила по-дълъг бръшлян и го хвърлила към патенцето, за да го хване. Тя викнала:
- Патенце, хвани бръшляна, за да те измъкна оттам.
Петелът ги гледал ядосан, наблюдавал как се мъчи пчелата, но не им помагал. Пчелата много се затруднила. Тя не можела да издърпа бедното патенце, защото нямала толкова сили, а то потъвало все по-дълбоко и по-дълбоко. Пчелата дълго се молила на петела. Накрая му викнала,че по-голям страхливец от него не била виждала. Петелът се засегнал. Той бил много горд. За да покаже,че не е такъв, решил все пак да помогне. Започнали двамата с пчелата да дърпат бръшляна, но той се скъсал. Патенцето все по- трудно се задържало над водата. Пчелата видяла едно по-голямо клонче от дървото и казала на петела:
- Петльо, ела бързо да хванем клончето и да го хвърлим към блатото!
Заедно взели клончето и го подали към патенцето. То се хванало здраво, а те задърпали с всички сили. Накрая го измъкнали от блатото. Те разбрали, че заедно могат да победят всяка трудност и от този ден нататък станали нерезделни приятели.